Veronderstellingen hebben we allemaal. Dat is zelfs een automatisch mechanisme. Binnen enkele seconden vormen we ons immers al een beeld van iets en/of iemand.
Echter, zo snel als ons brein dit doet, zo moeilijk is het om ze nadien te corrigeren!
De Perspectief reeks vertrekt vanuit deze insteek, alsook het gegeven dat mensen te weinig - of niet genoeg - met elkaar communiceren. Wat je zegt wordt immers al wel eens anders opgevat, dan hoe je het bedoelde.
Beurtelings vertellen onze hoofdpersonages dus ook hun eigen kant van de medaille. En kom je erachter dat er een kern van waarheid schuilt in de beide insteken.
Ligt het 'echte' verhaal namelijk niet ergens in het midden?